پُولدار که باشي...

بَرف بَهانه اي ميشَوَد بَرايِ

لِباس نُو خَريدَن،

با دوستان به اِسکي رَفتَن،

تَفريح کَردن و از زِندِگي لِذّت بُردَن...

 اما خُدا نَکُنَد فَقير باشي و بَرف ببارَد...

از بيکار شُدَنِ پِدَرِ کارِگرَت بِگير ،

تا غَمِ پاره بُودَن کَفشهايَت،

و چِکّه کَردَنِ سَقفِ خانه اَت...

ﭼﺮﺍ ﺑﺎﻳَﺪ ﭘُﻮﻝ ﺗَﻌﻴﻴﻦ ﻛُﻨَﺪ ،

بَرف ﻧِﻌﻤَﺖ ﺍَﺳﺖ ﻳﺎ ﻋَﺬﺍﺏ...!؟